میهمان خدا

به ضیافتم چو خواندی ز کرم خدای سبحان
من یک قبا چه سازم به حریم کبریایت
همه خوان نعمت است این که گرفته اند یک یک
لقمه ای به استطاعت ز نعیم لایزا لت
چو بیامده ست ادعوا به تضرع و نهانی
به دعا دست برآرم به تمنا ی رجایت[1]
زده ام دست توسل به خلیل اندرین ره
به امید گلستانی ز حریق ابتلایت
لتعارفوا[2] چو آمد هدف از خلقت مردم
عرفات آشنا کن همه با شوق لقایت
این معشر انسانهاست [3]گم کرده ره و مقصد
اهدنا من المشعر تا محشر کبرایت
چه زنم سنگ تبری به شیاطین جمادی
نیست توفیق رهایی مگر از فیض وَلایت
آنرا که هنوزست به دل میل و هواها
بادا که قبول افتد ذبحش به منایت
تو یگان قطب وجودی همگی دور تو گردان
به حقیقت این اشارت بود از طواف کویت
همه را دوان چو هاجر ز صفا به مروه بینی
بده خیل تشنگان را کف آبی از سبویت
همه غرق اندهانم زگذشت روزگاران
چه خوش است لاتحزن به مذاق بندگانت[4]
عهدی بکنم با تو که پایان نپذیرد
ای آنکه تو مانی به سر عهد و وفایت[5]

---------------------------------------------------
[1] ادعوا تضرعا و خفیه انه لایحب المعتدین.اعراف 55
[2] و جعلناکم شعوبا و قبائل لتعارفوا ان اکرمکم عندالله اتقیکم.حجرات 13
[3] یا معشر الجن و الانس الم یأتکم رسل منکم یقصون علیکم آیاتی و ینذرونکم لقاء یومکم هذا.انعام 130
[4] ولاتهنوا ولاتحزنوا و انتم الاعلون ان کنتم مؤمنین.آل عمران 139
[5] و اوفوا بعهدی اوف بعهدکم و ایای فارهبون.بقره 40