راه رو باش
روندة همیشه
به راه خود
وگر خود راه باشی
رونده تویی
راه تویی
در راه تویی
بر راه تویی
آنوقت راه ها
به آن "بی سو"ی "همه سو" ختم می شود
و دلت پر از رد اوست
چه خوب بر حیات جاری می گذری
که برای شکفتن بی قرار است
یا در آغوش موج آرام
و در آن
سنگ هایی ست سبز
که نگاه نجیب ترا
با جمعیت خاطر
به خندة پسینیان پیوند می دهد
راه رو باش
روندة همیشه
اما من
از وقت رفتن
دلم می گیرد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر