شادی آغاز

ای خوشا شادی آغاز و خوشا صبح دما

ای خوشا جاده و در جاده نهادن قدما

ای خوشا رفتن و رفتن ،تک و تنها رفتن

چوبدستی به کف و دل تهی از هرچه غما

ای خوشا راهکی از دره سوی قله کوه

که برو ابر فشانده ست به نوروز، نما

از همه تا همه بارانک خردی که ازو

سنگ سیراب ، ولی خاک زند دم زکما

ای خوشا رستن نوبرگ ،بر آن بید کهن

که توان خورد به شادابی رویش قسما

سبز بادا و خوشا در سفری روحانی

رفتن از برگ شقایق سوی شاهسپرما

سفر از قطره باران به سوی دریا بار

همره موجک زیری که کنون گشته بما

چشم بد دور و شگفتا که برین سبزا سبز

از همه تا همه یک نقش و هزاران قلما

لحظه ولوله برگ سپیداران بین

که سپیدیش به سبزی شده نک متهما

رای رویین تنی آورده مگر بازه کوه

که بزه کرده کمان،صبح دمان،روستما

شارح حکمت اشراق شد آن قطره به برگ

کز اشارات دهد شرح هزاران حکما

قطره آویخته از برگ و برو تابش صبح

راست چون فرصت من،بین وجود و عدما

راستی لحظه دیداری هرگزیابی ست

که به فرسنگ گریزد زتو انبوه غما

نگهت شاد و دلت شاد و سخن هایت شاد

شادیی این همه در فرصت یک صبح دما

همچو خیام مشو غافل از ایام و بدان

لحظه ای را که در آن نیست غمی مغتنما

تا نه بس دیر،درین حشمت و تمکین نزید

شاخ بادام که بر خاک فشاند درما

برگی از دفتر عیش است به تقویم حیات

ورق لاله که از باد شد آنک دژما

************

سنت شعر کهن قافیه سالاری بود

که کشانید بدین وادی پرپیچ و خما

کردم آغاز ز گفتار برشت و اینک

به منوچهری اگر ختم شد از من مرما

"نوبهار آمد و آورد گل و یاسمنش"

ای خوشا طیب ختاما و خوشا مختتما

شفیعی کدکنی

-----------------------------

این شعر زیبای ادیب یزرگ کشور مان را پیشکش همه دوستان می کنم

هر روزتان نوروز، نوروزتان پیروز.هرجا که هستید و با هرکه هستید